TRANSPORT PUBLICZNY W HISZPANII NA PRZYKŁADZIE MIASTA MADRYT

Madryt jest największym miastem w Hiszpanii charakteryzującym się jedną z największych na świecie gęstością zaludnienia. Dodatkowo bezustannie przybywają tu turyści i biznesmeni, co jeszcze tylko potęguje natężenie ruchu na ulicach. Codziennie mnóstwo osób "z zewnątrz" przyjeżdża tu do pracy – łatwo sobie wyobrazić, co dzieje się na drogach dojazdowych, gdy z podmiejskich, satelickich miejscowości – "sypialni" Madrytu – ruszają sznury samochodów, które wieczorem muszą jeszcze wrócić. Że o stałych mieszkańcach nie wspomnę. 
Miasto jednakże doskonale poradziło sobie z tym problemem wprowadzając niemal idealny system transportu miejskiego. Sieć komunikacyjna Madrytu należy do jednej z najlepiej rozwiniętych w Europie, a linie autobusowe, tramwajowe i metro umożliwiają dotarcie nie tylko do każdego zakątka miasta, ale również i do okolicznych miejscowości. Poniżej zamieściłam informacje dotyczące poszczególnych środków transportu:

METRO DE MADRID - 
METRO W MADRYCIE

Metro jest najpopularniejszym, najszybszym i najtańszym środkiem transportu w Madrycie. Ta forma komunikacji została wprowadzona w 1919 roku i obecnie posiada jedną z najlepiej rozwiniętych struktur na świecie. Jest również trzecim najstarszym tego typu systemem w Europie, ustępując jedynie sieci metra w Londynie i Paryżu.
Sieć metra w Madrycie pokrywa prawie całe miasto i obejmuje 12 linii głównych oraz jedną wahadłową R. To 293 km torów i 300 stacji. Pociągi kursują przez większą część doby - od 6:00 do 1:30 (oprócz stacji Pitis na linii 7, odcinka linii Puerta de Arganda-Arganda del Rey oraz niektórych wejść ze specjalnym przedziałem czasowym) co 2-15 minut, w zależności od pory dnia i natężenia ruchu. 

Pociąg metra w kierunku stacji Moncloa

Środek wagonu jednego z pociągów metra

Jedną z najszybszych linii metra jest linia 8 (różowa), zapewniająca bardzo szybkie połączenie z lotniskiem. Ze stacji Nuevos Ministerios w 12 minut można dostać się na terminale T1-T3. Niewiele więcej, bo 20 minut, zajmuje podróż do terminala T4.

Estación de Nuevos Ministerios, linea 8 - Stacja Nowe Ministerstwa, linia 8

Stacje usytuowane są w dogodnych miejscach ułatwiając przesiadkę do autobusów i pociągów. Mapka z planem linii metra znacznie ułatwia korzystanie z tego środka transportu. Dostępna jest ona bezpłatnie w formie papierowej w każdym punkcie sprzedaży biletów (taquilla), w formie naklejki informacyjnej we wszystkich wagonach każdego z metr lub też w formacie flash lub pdf na stronie internetowej madryckiego metra.

Plan wszystkich linii i stacji metra w Madrycie, stacji przesiadkowych oraz stacji łączących linię metra ze stacjami autobusowymi i liniami kolejowymi. 

Aby ściągnąć darmowy plan metra w formacie pdf kliknij tutaj (zwykły plan) lub tutaj (plan turystyczny z zaznaczonymi obiektami do zwiedzania).





http://www.ctm-madrid.es/
http://madrytprzewodnik.pl/transport_bus.php
http://www.hiszpania-online.com/?strona,doc,pol,turyst,1401,0,367,1,1401,ant.html
http://www.metromadrid.es/es/index.html

CORRIDA DE TOROS

Corrida de Toros (pol. Korrida byków) - to rytualna walka człowieka z bykiem, widowisko popularne w Hiszpanii, według niektórych zwyczaj sprowadzony na Półwysep Iberyjski przez Arabów; inne wersje mówią o Kartagińczykach lub Rzymianach. Kiedyś zwyczaj popularny wśród arystokracji, w walkach brali udział nawet królowie (np. Filip IV). Według źródeł pierwsza korrida odbyła się na cześć Alfonsa VIII w 1133 roku. Nazwa corrida pochodzi od hiszpańskiego słowa correr, czyli biegać. 

PRZEBIEG WALKI 

Obecnie walka składa się z kilku uświęconych tradycją etapów. Specjalnie hodowanego byka wpuszcza się na arenę (plaza de toros - pol. plac byków). 

Plaza de Toros de las Ventas, Madrid - Arena w Las Ventas, Madryt 

Jak wygląda jednak sama walka i jakie rządzą nią zasady?  Otóż w walce uczestniczy byk (toro) i profesjonalny zapaśnik (torero). Zapaśnik posiada swoją drużynę (cuadrilla), składającą się z pięciu osób. Jest to dwóch jeźdźców   na  koniu  obłożonych   materacami zwanych  pikadorami  oraz  trzech  pieszych (zwanych banderilleros). Same byki przed walka są do niej w odpowiedni i niecodzienny sposób przygotowywane. Przede wszystkim zostają im spiłowane rogi, często też smaruje się bykom ślepia wazeliną po to, by zmniejszyć ich pole widzenia. Czasami – jeżeli byk znany jest ze swej agresji – podawane są mu leki uspokajające. W walce, tuż przed samym wypuszczeniem byka na arenę zwierzę przetrzymywane jest przez wiele godzin bez możliwości ruchu. Chwilę przed walką byka bije się i dodatkowo drażni. Sama walka trwa około 2 do 2,5 godziny. Składa się z kilku, również owianych tradycją etapów. 
Najpierw toreadorzy drażnią byka, prowokując go do ataków za pomocą żółto-różowych płacht (capote). 

Następnie picador (jeździec na koniu obłożonym materacami) wbija mu lancę w unerwiony garb tłuszczu na karku. 

Dalej piesi (banderilleros) starają się wbić mu w to samo miejsce krótkie włócznie (banderille). Właściwe trafienie powoduje, że byk na chwilę zwalnia, co pozwala ludziom bezpiecznie uskoczyć sprzed jego rogów. Banderille powinny pozostać wbite w garbie byka, a zdobiące je długie, kolorowe wstążki dodatkowo drażnią zwierzę. 

Wszystkie te etapy mają na celu osłabienie mięśni karku byka, by ten trzymał głowę nisko, oraz miał nieco wolniejsze ruchy głową. Kiedy byk jest już zmęczony, występuje matador (zabijacz). Unika rogów, myląc byka ruchami małej mulety. Kiedy się upewni, że zmęczone zwierzę przestaje reagować, stara się je zabić trafiając szpadą w miejsce wielkości monety na karku byka. Taki cios przerywa rdzeń kręgowy. Kiedy ta sztuczka uda się za pierwszym razem, matador zyskuje brawa widowni i ma prawo odciąć sobie na pamiątkę ucho byka, czasem również ogon. Martwe zwierzę zostaje szybko zasłonięte płachtą i odciągnięte na bok przez osły lub muły.

TOP 5 NAJLEPSZYCH MATADORÓW W HISTORII KORRIDY

1. José Tomás  - 509 punktów

2. Manolete - 329 punktów

3. Francisco Rivera Paquirri - 245 punktów

4. Enrique Ponce - 149 punktów

5. Morante de La Puebla - 121 punktów

Ranking zaczerpnięty ze źródła http://www.theranking.com/los-mejores-toreros-de-la-historia_r4032

SPÓR O KORRIDĘ 

Spór o korridę trwa od dziesięcioleci. Jej przeciwnicy twierdzą, że sprowadza się ona do torturowania zwierzęcia, które wykrwawia się ku uciesze tłumu. Natomiast zwolennicy, do których należy sam król Hiszpanii Juan Carlos, podkreślają, że corrida to wyjątkowa sztuka łącząca w spójną całość choreografię, kostium i muzykę. Matador jest przy tym niczym rzeźbiarz, który urabia nie glinę, lecz zwierzę. Fani na ringu dostrzegają nie tyle ból i cierpienie, ile piękno. Parlament Katalonii uchwalił zakaz korridy od 1 stycznia 2012 roku.

Ja osobiście jestem przeciwniczką torturowania i zabijania zwierząt na potrzeby tłumu. A jakie jest Twoje zdanie na temat korridy? 



Post opracowany na podstawie następujących źródeł:
http://www.enriqueromero.tv/blog/?p=36416
http://www.sanfermin.com/index.php/es/la-fiesta/corrida/que-es-una-corrida-de-toros
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Redondel-las_ventas.jpg
http://www.facet.v10.pl/galeria/corrida,hiszpania,06,galeria,2108,3,jpg.html
http://www.sanfermin.com/index.php/es/la-fiesta/corrida/que-es-una-corrida-de-toros
http://hiszpania.lovetotravel.pl/corrida
http://www.theranking.com/los-mejores-toreros-de-la-historia_r4032

WALUTA HISZPAŃSKA

Waluta obowiązująca na terenie Hiszpanii to EURO, czyli  banknoty międzynarodowej waluty euro obowiązującej w strefie euro. Są emitowane przez Europejski Bank Centralny, wszystkie noszą podpis prezesa tegoż banku, w związku z czym banknoty wydrukowane do listopada 2003 są sygnowane przez Wima Duisenberga, w latach 2003 – 2011 przez Jeana-Claude’a Tricheta, zaś późniejsze przez Mario Draghi. Najniższy nominał to 5 €, najwyższy 500 €. W odróżnieniu od monet tej waluty, wszystkie mają identyczny wygląd, choć są drukowane w różnych krajach członkowskich.

12 lutego 1996 roku został zorganizowany konkurs na projekt szaty graficznej banknotów euro, na którym spośród 44 projektów z różnych krajów wybrano tylko jeden, a mianowicie ten używany obecnie. Wyniki konkursu ogłoszono dnia 3 grudnia 1996 roku. Zwycięzcą został austryjak Robert Kalina, który w swoim projekcie wybrał tematykę „Epoki i style Europy”. Kalina już wcześniej projektował banknoty (szyling austriacki), a sukces jaki osiągnęły zaprojektowane przez niego banknoty euro skłonił go w późniejszym czasie do zaprojektowania również banknotów manatów azerbejdżańskich, które zresztą są prawie identyczne jak banknoty euro.

Banknoty 500€ i 100 manatów zaprojektowane przez Roberta Kaline

Projekty banknotów Roberta Kaliny przedstawiają na awersie drzwi i okna, symbolizujące otwarcie Unii Europejskiej, a na rewersie  mosty reprezentujące zjednoczenie narodów. Początkowo projekt reprezentował prawdziwe zabytki, jednak później zostały one zastąpione przez neutralne prototypy, aby uniknąć spekulacji.

Obecna seria banknotów euro autorstwa Roberta Kaliny.
Pierwotną wersję możesz zobaczyć tutaj

Tutaj możesz zobaczyć pozostałe projekty banknotów euro, które zostały zaprezentowane na konkursie. Mnie osobiście oprócz serii numer 36 Roberta Kaliny, podobają się również serie 8,12 i 25.

Monety euro są środkiem płatniczym we wszystkich krajach strefy euro. Zostały wprowadzone jednocześnie z banknotami euro, 1 stycznia 2002 roku (transakcje bezgotówkowe z kolei już w 1999 roku). Jedno euro dzieli się na 100 centów; bitych jest osiem rodzajów monet.
Zgodnie z Dziennikiem Urzędowym Unii Europejskiej oraz tradycją numizmatyczną, awers określa kraj emitenta. W przypadku monet euro awersem jest strona narodowa, która przedstawia wybrany motyw danego kraju. Rewersem monet euro jest strona wspólna, przedstawiająca nominał.
Szef hiszpańskiego rządu urzędujący w latach 1996-2004, José Maria Aznar, zaprezentował serię monet o trzech różnych wzorach strony narodowej, przedstawiających słynne osobistości Hiszpanii oraz jej architekturę.

Monety 1 € i 2 €: na monetach figuruje portret obecnego króla Juana Carlosa I Burbona. Napis na brzegu monety 2 €: 2**, sześciokrotnie powtórzone, skierowane na przemian w stronę awersu i rewersu.

Monety 10, 20 i 50 centów: na monetach tych widnieje portret Miguela de Cervantesa, ojca literatury hiszpańskiej, odzwierciedlający „uniwersalizm człowieka i jego dzieła”.

Monety 1, 2 i 5 centów: przedstawiają katedrę w Santiago de Compostela – klejnot hiszpańskiej architektury romańskiej i cel pielgrzymek z całego świata. Na monetach pokazana jest monumentalna fasada zwrócona w stronę placu Obradoiro, stanowiąca wspaniały przykład hiszpańskiego baroku. Jej budowę rozpoczęli w 1667 r. architekci Jose del Toro i Domingo de Andrade. Budowę dokończył w XVIII w. Fernando Casas y Novoa.

Monety o nominałach 1 i 2 euro składają się z pierścienia oraz rdzenia. Wykorzystano w nich technikę łączenia dwóch metali (tzw. technika bimetalowa). Monety 1 euro mają pierścień w kolorze złotym (miedzionikiel), a rdzeń w kolorze srebrnym (wykonany jest z 3 warstw: miedzioniklu, niklu i znów miedzioniklu). Z kolei 2 euro odwrotnie – pierścień srebrny (miedzionikiel), a rdzeń złoty (wykonany z 3 warstw: mosiądzu niklowego, niklu i ponownie mosiądzu niklowego).

Post przygotowany w oparciu o następujące źródła:
http://www.ecb.europa.eu/euro/coins/html/es.pl.html
http://eltamiz.com/elcedazo/2011/02/28/los-billetes-del-euro/
http://www.ibiblio.org/theeuro/InformationWebsite.htm?http://www.ibiblio.org/theeuro/banknotes.concepts.htm
http://pl.wikipedia.org

PAELLA VALENCIANA - PAELLA WALENCJAŃSKA

Paella – to chyba najbardziej tradycyjna potrawa hiszpańska. Pochodzi z Walencji i występuje w licznych odmianach. Najpopularniejszą odmianą jest paella valenciana (pol. paella walencjańska) zawierająca owoce morza, warzywa oraz mięso królicze i drobiowe. Jako, że przepis na tradycyjną paellę walencjańską  ulegał różnym modyfikacjom, na przestrzeni czasu wyłoniły się jej różne warianty. Należą do nich między innymi paella marinera (pol. paella marynarska), która zawiera owoce morza – małże, kalmary i krewetki i/lub ryby oraz paella mixta (pol. paella mieszana), która zawiera mięso i/lub owoce morza. Nazwa potrawy pochodzi od łacińskiego słowa patella, oznaczającego metalowe naczynie, służące Rzymianom do składania darów bogom. Danie było początkowo spożywane przez robotników, którzy jadali gotowany ryż podczas przerwy w pracy.Paella oparta jest przede wszystkim na ryżu z dodatkiem szafranu, podsmażanym i gotowanym na metalowej patelni z dwoma uchwytami (tzw. paellera lub paella). 

Paellera - specjalne naczynie do przyrządzania paelli na wolnym ogniu

Pallera eléctrica - urządzenie na prąd do przyrządzania paelli w domu 

PRZEPIS NA PAELLĘ WALENCJAŃSKĄ

Składniki dla 6 osób:
- 600 g ryżu,
- 300 g mięsa z kurczaka,
- 200 g mięsa z królika,
- 130 g zielonej fasolki (może być mrożona),
- 130 g białej fasoli (może być z puszki),
- 1 puszka krojonych pomidorów,
- 1 łyżka słodkiej papryki,
- 1 łyżka barwnika spożywczego w kolorze żółtym lub opcjonalnie 1/3 łyżki szafranu,
- 1 ząbek czosnku,
- 20 ślimaków (mogą być mrożone),
- od 1 do 2 litrów rosołu drobiowego,
- sól, pieprz,
- oliwa z oliwy,
- woda.


Przygotowanie:
1. Oczyść dokładnie wszystkie warzywa oraz mięso. Pokrój mięso w mniej więcej równe kawałki. W naczyniu do przyrządzania paelli (opcjonalnie na dużej patelni) rozgrzej kilka kropli oliwy z oliwek.
2. Kiedy oliwa będzie już wystarczająco rozgrzana, wrzuć kawałki mięsa i podsmaż je na wolnym ogniu na piękny złoty kolor. Jako, że proces ten trochę trwa, w międzyczasie możesz pokroić warzywa (jeśli jest to konieczne) oraz obrać i pokroić czosnek i cieniutkie plasterki.
3. Kiedy już mięso się usmaży, dodaj warzywa i czosnek. Pamiętaj, że czosnek pokroiłeś/-aś bardzo cieńko, dlatego uważaj aby się nie przypalił. Podsmaż wszystko delikatnie, po czym dodaj trochę słodkiej papryki i pomidory z puszki (najlepiej zmiksowane) i dobrze wymieszaj, aby wszystkie składniki się połączyły.
4. Na 600 g ryżu potrzeba mniej więcej 2 litry rosołu* (lub 1 litr rosołu i 1 litr wody). Im lepszy rosół tym lepszy będzie smak paelli. Mieszankę warzyw i mięsa zalej rosołem (lub wodą z rosołem) i poczekaj aż się zagotuje.
5. Teraz możesz wsypać ryż (zwykły lub bombę). Ryż możesz zwyczajnie rozsypać po patelni lub rozsypać go w tradycyjny sposób, czyli tak aby tworzył formę krzyża. Sposób tradycyjny w formie krzyża pozwala nam dokładniej odmieżyć potrzebną ilość ryżu. Usypujemy krzyż w taki sposób, aby ryż lekko wystawał poza powierchnię wywaru. Jeżeli po odparowaniu w naszej paelli zostanie jeszcze trochę wywaru, należy wtedy nakryć patelnie szmatką lub folią aluminiową i odczekać około 5 min. Rozsypując ryż zwykłym sposobem należy pamiętać, aby rozsypać go równomiernie po całej patelni tak, aby w całości został przykryty przez rosół.


6. Aby paella nabrała charakterystycznego koloru należy dodać troszkę szafranu lub żółtego barwnika spożywczego tuż po dodaniu ryżu i wszystko razem delikatnie dokładnie wymieszać. Jeżeli jest to konieczne dodaj trochę soli, papryki lub innego składnika wedle uznania. Ale pamiętaj, że od tego momentu nie należy już mieszać paelli. Teraz trzeba cierpliwie czekać aż wszystko się zagotuje.
7. Teraz dodaj ślimaki, rozprowadź je równomiernie po całej patelni. Staraj się zrobić to w ten sposób, aby wywar pokrył je w całości.
8. Kiedy już z paelli odparuje cała woda, odstaw ją na kilka minut. W tym czasie możesz sparzyć cytrynę i pokroić ją w ćwiartki lub jeszcze mniejsze kawałki, a następnie udekorować nią wierch paelli.

SMACZNEGO!!!

*ilość rosołu czy wody zależy od rodzaju ryżu jaki używasz. Ryż "bomba"  absorbuje płyny bardziej niż inne ryże, dlatego też do jego gotowania będziesz potrzebować więcej wywaru.




Post przygotowany w oparciu o następujące źródła:
www.recetapaellavalenciana.com
www.tragaldabasprofesionales.com

STOLICA HISZPANII NA MAPIE I W LICZBACH

Madryt (hiszp. Madrid) – stolica i największe miasto Hiszpanii, położony w środkowej części kraju u podnóża Sierra de Guadarrama (Wyżyna Kastylijska) nad rzeką Manzanares.

Cuatro Torres Business Area (CTBA, pol. Strefa Biznesowa Czterech Wież) – obszar biznesowy 
w Madrycie przy ulicy Paseo de la Castellana, w tle pasmo górskie Sierra de Guadarrama

Puente de la Reina Victoria (pol. Most Królowej Wiktorii) na rzece Manzanares,
w tle Catedral de la Almudena (Katedra Almudeny)

Obszar administracyjny Madrytu to 607 km², liczba ludności 3,28 mln (2011). Madryt jest stolicą regionu autonomicznego (Comunidad Autónoma) o tej samej nazwie. Jego powierzchnia to 7993 km², ludność 6,3 mln. Madryt jest jednym z największych miast Unii Europejskiej oraz trzeci, co do wielkości obszarem metropolitarnym (po Paryżu i Londynie) w UE. Jest siedzibą rządu, parlamentu, ministerstw, agencji i innych przedstawicielstw międzynarodowych, jak i też oficjalną rezydencją króla Hiszpanii, Juana Carlosa I.

Palacio Real de Madrid - Pałac Królewski w Madrycie

Wokół miasta, rozciąga się szereg miast, które w pewnym sensie są zależne od Madrytu. Obszar metropolitalny Madrytu skupia Madryt oraz czterdzieści okolicznych gmin, liczy 5843031 mieszkańców i zajmuje powierzchnię 4.609,7 km², co stanowi gęstość 1.021,6 mieszkańców na km². Jest to największa aglomeracja w Hiszpanii i trzecia co do wielkości w UE.

Post przygotowany w oparciu o następujące źródła:
http://ordenacionurbana.blogspot.com/2010_03_01_archive.html
http://www.travelin.pl/atrakcja-turystyczna/palac-krolewski-w-madrycie
http://commons.wikimedia.org/wiki/File:R%C3%ADo_Manzanares_en_Madrid_06.jpg
http://zaba2408.blog.interia.pl/
http://pl.wikipedia.org/

HISZPANIA NA MAPIE I W LICZBACH

Hiszpania, Królestwo Hiszpanii  (hiszp. España, Reino de España) – największe z trzech państw położonych na Półwyspie Iberyjskim. Powierzchnia całkowita kraju to 504 645 km², całkowita liczba ludności wynosi 47 265 321, a gęstość zaludnienia to 94 osób/km².

Na zachodzie Hiszpania graniczy z Portugalią, na południu z należącym do Wielkiej Brytanii Gibraltarem, oraz przez Ceutę i Melillę z Marokiem. Na północy, przez Pireneje, kraj graniczy z Francją i Andorą. 

W skład Hiszpanii wchodzą także:

- Baleary na Morzu Śródziemnym

W skład archipelagu wchodzi ok. 200 wysp i niezamieszkanych malutkich wysepek o łącznej powierzchni 5014 km². Najważniejsze wyspy to: Majorka (hiszp. Mallorca), Minorka (hiszp. Menorca), Ibiza, Formentera, Cabrera.

- Wyspy Kanaryjskie na Oceanie Atlantyckim
Archipelag składa się z siedmiu wysp głównych o powierzchni ogólnej 7293 km², do których należą: Teneryfa, Fuerteventura, Gran Canaria, Lanzarote, El Hierro, La Palma i La Gomera oraz sześciu mniejszych: Alegranza, Graciosa, Montaña Clara, Lobos, Roque del Este i Roque del Oeste. Większość mniejszych wysp jest niezamieszkana, lub zamieszkana tylko okresowo.

- Tzw. terytoria suwerenne (hiszp.: plazas de soberanía)

W ich skład  wchodzą dwie hiszpańskie posiadłości w Afryce Północnej, Ceuta i Melilla oraz liczne niezamieszkane wyspy po śródziemnomorskiej stronie Cieśniny Gibraltarskiej, takie jak enklawy będące częściami prowincji Kadyks i Malaga: Chafaryny, Alborán czy Perejil. Do Hiszpanii, a dokładniej do Katalonii, należy także otoczone przez terytorium francuskie miasteczko Llívia. 

Najdalej wysuniętym na północ punktem kraju jest przylądek Estaca de Bares w Galicji, na południe – Punta Saltos na kanaryjskiej wyspie Hierro, na wschodzie – Punta Esperó na       Minorce.

Hiszpania liczy 41 mln. mieszkańców, ale dodatkowo każdego roku przyjmuje ponad 58 milionów turystów, co jest z pewnością liczbą niebagatelną. Największym miastem i zarazem stolicą jest Madryt. Od 1978 roku Hiszpania dzieli się na 17 niezależnych od siebie regionów, tzw. wspólnot autonomicznych (Comunidades Autónomas) oraz 2 miasta autonomiczne (Ciudades Autónomas): Ceuta i Melilla. Każdy z regionów złożony jest z województw (provincias), których jest w sumie 50, a te z kolei składają się z gmin (municipios), których w całej Hiszpanii jest 8119.

Post przygotowany w oparciu o następujące źródła:
http://hiszpania.lovetotravel.pl/
http://www.zonu.com/detail/2009-12-08-11364/Mapa-de-las-Comunidades-Autonomas-de-Espana.html
http://v2.educarex.es/web/fsanchezm02/las-instituciones-de-espna
http://pl.wikipedia.org/